De norm is van toepassing bij de bereiding van ijkgasmengsels van diverse verbindingen in een verdunnings-gas, met concentraties van 50 - 2000 Mg/m3. Bepalend is daarbij de mate waarin de afgifte van de permeatie-buis en het debiet van het verdunningsgas kunnen worden gevarieerd. De afgifte van de permeatiebuis is sterk afhankelijk van de temperatuur. Bijv. voor N02 bedraagt de verandering van de afgifte ca. 10 % per graad temperatuurverandering. De temperatuur van de permeatiebuis is daardoor als instelmogelijkheid voor de afgifte van de permeatiebuis te gebruiken. Vervanging van de permeatiebuis door een of meer exemplaren met een ander diffusie-oppervlak is ook mogelijk. Het debiet van het verdunningsgas kan worden gevarieerd door wijziging van de voordruk op de kritische opening (0,2 - 0,6 MPa). Ook kunnen kritische openingen met een andere opening worden toegepast (0,15 - 0,80 mm). Daarmee kunnen debie-ten van 0,01 - 2 m3/h worden bereikt. Door de keuze van permeatiebuis (grootte van diffusie-oppervlak), temperatuur, kritische opening en voordruk is het mogelijk de concentratie van het ijkgasmengsel ten minste over het gebied van 50 - 2000 fig/m3 te vari?ren.
Het toepassingsgebied van de norm is beperkt tot ijkgasmengsels met die verbindingen, die gemakkelijk tot vloeistof kunnen worden verdicht (dampspanning bij 20 °C maximaal 2 MPa).
Voorbeelden van deze verbindingen zijn: acetonitril, acroleihe, acrylonitril, benzeen, waterstofcyanide, dicyclopentadieen, methylmercaptaan.vinylchloride,stikstofdioxide, styreen, waterstoffluoride, zwaveldioxide, zwavelkoolstof, waterstofsulfide.